Bij de ontwikkeling van extractieplannen volgen professionele orthodontisten een reeks strenge principes.conservatieve behandeling- "Vermijd extractie waar mogelijk." Only after comprehensively evaluating the patient's condition through various diagnostic tools such as dental model measurements and cephalometric analysis will the orthodontist decide whether extraction is necessaryDeze voorzichtige aanpak weerspiegelt de "minimaal invasieve" behandelingsfilosofie van de moderne orthodontie.
 

Patiënten metslechte tandvleesgezondheidBij periodontale patiënten is de hoogte van het alveolaire bot beperkt, waardoor de afstand tussen de bewegingen van de tanden beperkt is.het veiliger maken van niet-extractiemethoden voor boogvergroting of interproximale reductie (IPR)Bovendien wint IPR bij parodontale orthodontie niet alleen ruimte, maar verandert het ook de contactpunten tussen aangrenzende tanden in contactoppervlakken.die helpt losse tanden te stabiliseren en de kans op tandverlies vermindertBij patiënten met een onvoldoende volheid van het gezicht of een concave gezichtsprofiel moet ook zorgvuldig worden overwogen om de tand te extraheren, omdat dit de gesigsholte verder kan verergeren en de esthetiek kan beïnvloeden.In deze gevallen, kan niet-extractieve orthodontie de gezichtscontouren beter behouden of verbeteren.

Moderne orthodontie biedt verschillenderuimtewinsttechniekenVoor de behandeling zonder extractie, waardoor in veel gevallen waarbij traditioneel extractie vereist was, alle tanden behouden konden worden.Deze technieken hebben verschillende kenmerken en zijn geschikt voor verschillende klinische situaties.De orthodontist selecteert de meest geschikte methode of combineert meerdere technieken op basis van de specifieke omstandigheden van de patiënt.
 

• Arch uitbreidingHet is een van de meest traditionele niet-extractie methoden, waardoor extra ruimte wordt gecreëerd door de breedte en lengte van de tandboog te vergroten.ongeveer 0.7 mm ruimte kan binnen de tandboog worden verkregen.zoals verdringing of achterste kruisbeet veroorzaakt door maxillaire vernauwingTraditionele uitbreidingsapparaten zoals snelle palatal expander (RPE) kunnen de middellatale hechtingen effectief openen, vooral bij groeiende patiënten.langzame uitbreiding of chirurgisch geassisteerde uitbreiding wordt vaker gebruiktHet voordeel van de boogvergroting ligt in de volledige niet-invasieve werking, maar volwassen patiënten kunnen risico's op terugval ondervinden die een langdurige retentie vereisen.
  
   

• Interproximale reductie (IPR), ook wel bekend als glazuur verwijderen, is een andere veelgebruikte niet-extractie techniek die ruimte wint door het interproximale glazuur enigszins te verminderen (meestal 0,2-0,5 mm per zijde).Deze methode is vooral geschikt voor het verlichten van lichte verdringing en het verbeteren van "zwarte driehoeken" (driehoekige gaten die ontstaan wanneer tandvleespapillen de ruimte tussen aangrenzende tanden niet volledig kunnen vullen)Een matige IPR binnen veilige grenzen (≤0,3 mm voor bovenste voortanden, ≤0,2 mm voor onderste voortanden, ≤0,5 mm voor premolaren en ≤0,6 mm voor kiezen) verhoogt het risico op cariës niet.het kan de contactpunten tussen tanden veranderen in contactoppervlakkenDe voordelen van IPR zijn onder meer eenvoud en kortere behandeltijd, maar het is alleen van toepassing op beperkte ruimtebehoeften.
  
  
  
  Distillatie van de kiezenis een niet-extractieve methode die de afgelopen jaren steeds populairder is geworden met de ontwikkeling van de technologie van de "clear aligner".Deze techniek creëert ruimte voor de voortanden door de kiezen distaal te bewegenWanneer patiënten voldoende botmassa hebben in het derde molargebied (wijsheidstaand)Het verwijderen van wijsheidstanden en het distilleren van kiezen kan voorkomen dat andere functionele tanden worden verwijderdDeze techniek vereist een goede samenwerking van de patiënt en een zeer nauwkeurig apparaatontwerp.unieke voordelen in deze techniek aantonenDe belangrijkste beperking van molardistillatie is de noodzaak van een adequate distale botondersteuning en meestal langere behandeltijden.